Álle jongeren aan het werk
Blog
Als steigerbouwer met 50 man in dienst word ik geacht twee mensen met een arbeidsbeperking in dienst te hebben. Denk je echt dat mensen met een arbeidsbeperking zich weten te redden in de harde wereld van de steigerbouwers? Op kantoor zou iemand wellicht de lunches kunnen verzorgen. Maar dat is maar voor een beperkt aantal uren. De schoonmaak wordt nu uitbesteed. Wellicht kan er schoonmaak en lunch gecombineerd worden tot één nieuwe functie? Maar wie maakt dan het kantoor schoon als hij of zij ziek is? En wat voor ondersteuning krijg ik daarbij?
Vandaag zijn we op bezoek bij ‘Enspiratie’, in Arnhem voor de laatste bijeenkomst van het project Mensen Met Mogeijkheden. Bij binnenkomst bestook ik een van de medewerkers met de nodige vragen. Ik ben op zoek naar de afstandsbediening van de beamer? Hebben jullie ook plakband? Waar liggen de stiften voor de flapover? Het antwoord is een grote glimlach. Even later overhandigt hij me een oranje koffertje.
In gedachten verzonken wandel ik door de schuifdeur, Hoog Catharijne uit. Ik breek er mijn hoofd over wat ik aan gemeenten mee kan geven: hoe kunnen zij voor jongeren met een beperking het verschil maken? Wanneer ik om me heen kijk, ligt – een deel van – het antwoord ineens op straat.
Reshoring, een begrip dat opgang maakt. Maar wat is het eigenlijk? En hoe serieus moeten we het nemen? Welke kansen biedt reshoring de jongeren met een beperking?
Of je wel of niet thuis woont, maakt niet uit voor het recht op uitkering. Wel kan, als je 21 jaar of ouder bent en je niet studeert, het feit dat je nog thuis woont van invloed zijn op de hoogte van je uitkering. Dan geldt: hoe meer mensen er thuis wonen, hoe lager je uitkering. In vergelijking met jongeren die op zichzelf wonen (niet samenwonend) zul je dan minder uitkering ontvangen.
Voor veel gemeenten zijn de aanstaande decentralisatie van AWBZ en jeugdzorg grotere hoofdpijndossiers, dan de invoering van de Participatiewet. ‘We helpen nu immers ook al mensen aan werk’, is de redenering. In een interview voor het vaktijdschrift van arbeidsdeskundigen, ADVisie, betoog ik dat gemeenten met zo’n instelling van een koude kermis thuis zullen komen. “Het ontbreekt gemeenten aan kennis over zowel de doelgroep als de mogelijke oplossingen.”
Verschillende onderzoeken laten er geen misverstand over bestaan: ouders hebben een grote invloed op de kans op werk van deze jongeren. Het is voor ouders echter geen gemakkelijke opgave om de juiste balans te vinden tussen het denken in mogelijkheden en het oog hebben voor de beperking(en).
